محتسب مردی به ره دید وگریبانش گرفت

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت ای دوست این پیراهن است افسارنیست

گفت مستی، زان سبب افتان و خیزان می‌روی

گفت جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست

گفت می‌باید تورا تا خانهٔ قاضی برم

گفت روصبح آی، قاضی نیمه‌شب بیدارنیست

گفت نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم

گفت والی ازکجا در خانهٔ خمار نیست؟

گفت تا داروغه را گوییم، در مسجد بخواب

گفت مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست

 گفت دیناری بده پنهان و خود را وارهان

گفت کارشرع، کار درهم و دینار نیست

گفت ازبهرغرامت، جامه‌ات بیرون کنم

گفت پوسیده‌است جزنقشی زپود وتارنیست

گفت آگه نیستی کز سر درافتادت کلاه

گفت درسرعقل باید، بی‌کلاهی عار نیست

گفت می بسیار خوردی زان سبب بیخود شدی

گفت ای بیهوده‌گو حرف کم و بسیار نیست

گفت باید حد زند هشیار مرد مست را

گفت هشیاری بیار اینجا کسی هشیار نیست پرتیکان ...